«Μπλόκο» στην παραχώρηση δημόσιων (ή δημοτικών) εκτάσεων σε όσους τις κατέχουν αυθαίρετα βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, προβάλλοντας σοβαρές συνταγματικές ενστάσεις.
Με απόφαση του Δ' τμήματος ΣτΕ κρίνονται αντισυνταγματικές και ανίσχυρες πολεοδομικές ρυθμίσεις που επέτρεπαν έναντι χαμηλού τιμήματος τέτοιες παραχωρήσεις σε αυθαίρετους κατόχους δημόσιων εκτάσεων στην Ηπειρο, όπου είχαν ανεγείρει και κτίσματα.
Ακολουθώντας την αυστηρή νομολογία του απέναντι στις κάθε είδους καταπατήσεις, το ΣτΕ βάζει «φρένο» στην τακτική αυτή, κρίνοντας ότι παραβιάζει όχι μόνο τις συνταγματικές διατάξεις, που επιβάλλουν τον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό μιας περιοχής, αλλά και τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών απέναντι στον νόμο. Λόγω της αντισυνταγματικότητας, η υπόθεση παραπέμφθηκε υποχρεωτικά στην Ολομέλεια ΣτΕ για να συνεχιστεί η νομολογία που φέρνει στον «αέρα» τις συνήθεις παραχωρήσεις (έναντι πινακίου φακής) διαφόρων καταπατημένων δημόσιων εκτάσεων (καλλιεργούμενων ή εποικιστικών, εντός ή εκτός σχεδίου) στους αυθαίρετους κατόχους τους προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και όχι για αποκατάσταση κοινωνικά ασθενών κατηγοριών προσώπων. Η νομολογία αυτή ορθώνει ανυπέρβλητα εμπόδια και στους γενικότερους σχεδιασμούς για παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων στους καταπατητές τους με στόχο να εισρεύσει «ζεστό» χρήμα στα κρατικά ή δημοτικά ταμεία. Σε απόφαση-μπούσουλα το ΣτΕ επισημαίνει ότι παραχωρήσεις τέτοιων εκτάσεων θα ήταν συνταγματικά ανεκτές, μόνον εφόσον είχαν αποκαταστατικό χαρακτήρα κοινωνικά αδυνάμων και εξυπηρετούντων πολεοδομικά (ή χωροταξικά) κριτήρια που συνδέονται με την υγιεινή, ασφάλεια, αισθητική και λειτουργικότητα ενός οικισμού, μιας περιοχής κ.λπ.
Διάταξη κρίθηκε αντισυνταγματική
Αντίθετα, κρίνεται αντισυνταγματική και ανίσχυρη διάταξη του ν. 3220/04 που επέτρεψε να «περάσουν» στα χέρια αυθαίρετων κατόχων και οικιστών δημόσιες εκτάσεις έναντι χαμηλού τιμήματος υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Η αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης και η συνακόλουθη ακύρωση των παραχωρήσεων δεν θα διαπιστώνονταν εάν δεν είχε προηγηθεί «τσακωμός» ανάμεσα σε δύο αδέλφια για την κυριότητα μιας τέτοιας έκτασης, που τους παραχωρήθηκε κατά 50% στον καθέναν. Με βάση τη νομοθετική ρύθμιση, το Δημόσιο παραχώρησε έκτασή του στον Δήμο Πρέβεζας προκειμένου εκείνος με τη σειρά του να ολοκληρώσει την παραχώρηση με χαμηλό τίμημα στους αυθαίρετους οικιστές, εφόσον είχαν ανεγείρει προ του 1981 κτίσμα που χρησιμοποιούσαν ως μόνιμη κατοικία.
Η πολιτεία υποστήριζε ότι έτσι μπορούσε να λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η μακρόχρονη κατάληψη της δημόσιας έκτασης από αυθαίρετους οικιστές και η αυθαίρετη πολεοδομική-οικιστική ανάπτυξή της, με ανέγερση κτισμάτων, που δέχθηκαν διαδοχικές προσθήκες κατ' επέκταση και σε ύψος (μερικά είχαν ανεγερθεί από αυθαίρετους κατόχους ακόμα και προπολεμικά με πρόχειρες κατασκευές, που αργότερα ανακαινίστηκαν, επεκτάθηκαν κ.λπ. αναμένοντας την ένταξη στο σχέδιο).
Αντί για την ιδιοκτησιακή αντιδικία των αδελφών, το ΣτΕ έθεσε αυτεπαγγέλτως συνταγματικές ενστάσεις. Εκρινε αντισυνταγματική την απευθείας εκποίηση των δημοτικών πλέον εκτάσεων στους αυθαίρετους κατόχους τους, γιατί δεν συμβάλλει στον ορθολογικό πολεοδομικό σχεδιασμό, αλλά αντίθετα εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα και αποδέχεται πραγματικές καταστάσεις που δημιούργησαν οι ιδιώτες, με την αυθαίρετη δόμηση κτιρίων και οικισμών.
Πηγή: http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/ebale_freno_stin_paraxorisi_dimosias_gis_se_katapatites-64340665/
«φρένο» στην παραχώρηση δημόσιας γης σε καταπατητές
<< Αρχική σελίδα